...

Üzüldüysem eger bosa harcanmıs zamanlar icin...degmez insanlara harcadıgım zamanın yasıdır bu.ben icimde yasayacagım acımı,nasıl yas bu diye sormayın.asil insan,acısını icinde yasar.ısıtılıp her dara düstügünde arkasına sıgınılan acılardan,yaygaradan bıktıgım bilinsin.paylascaksan acını dostunla,kendini ona yakın hissettigin anda paylasmak yakısır adam olana. Emegimin karsılıgında bi beklentim varsa,yarın birlikte mutlu olmaktı.sevdigini mutlu görünce mutlu olanlardan oldum,tercih meselesi degil,yaradılıstan... hayallerim vardı mutlulukla birbirine ucuca eklenen... her yolun bi sonu var,her cümlenin ve hayatın sonu var.kalbim acıdı benim ama,bi kez daha hatırladım ben. kar tanesi gibi düstügü yerde eriyen ve yıllara ragmen kaya gibi sapasaglam duran seyler var hayatta,bi kez daha anladım. sevgilere lanet etmek de huyum degil,severken cekip gitmek de... üzüldüysem eger,gercek sandıgım yalanlarıyla ya da yalan sandıgım gercekleriyle yargıladıgım bütün insanlar icindi... sevdiklerimin gözünden dökülen yasları silmek icin uzatamadım elimi,gücümü harcamısım bosa,gec anladım.kalbim acıdı benim... yanılmadan yasanmaz ki,hayat bu. af diliyorum simdi,yalnızca tanridan